แม้ชีวิตจะลำเค็ญ แม้ว่าบางครั้งจะยิ้มได้ยาก แต่เราต้องพยายาม... อย่างเช่นเวลาเอ่ยทักทายให้พรกันว่า "อรุณสวัสดิ์" ก็ต้องเป็น "อรุณสวัสดิ์" อย่างแท้จริง ไม่นานมานี้มีเพื่อนคนหนึ่งถามฉันว่า "ดิฉันจะเคี่ยวเข็ญให้ตัวเองยิ้มได้อย่างไร ในขณะที่โศกเศร้า มันไม่เป็นธรรมชาติเลย" ฉันตอบว่า เธอต้องยิ้มรับความเศร้าให้ได้ เพราะเราเป็นมากกว่าความโศกเศร้า มนุษย์คนหนึ่งเปรียบเสมือนเครื่องรับโทรทัศน์ที่มีนับล้านๆช่อง เมื่อเปิดไปช่องพุทธะเราก็เป็นพุทธะ หากเปิดไปช่องโศกเศร้า เราก็เป็นความโศกเศร้า ครั้นเมื่อเปิดไปช่องยิ้ม เราก็กลายเป็นความยิ้มแย้มได้จริงๆ หาควรปล่อยให้ช่องใดช่องหนึ่งมีอิทธิพลครอบงำไม่ เรามีเมล็ดพันธุ์ที่จะเป็นได้ทุกอย่างอยู่ภายใน เราต้องยึดกุมสถานการณ์ไว้ในกำมือให้ได้ เพื่อฟื้นอำนาจในตัวเราเองกลับคืนมา ที่มา fwm |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น